Ψάρι ψάρι 

Ψάρι μου 

Η ζωή μου είναι τυλιγμένη γύρω σου ακριβώς όπως εγώ που αν δεν είχα αξιοπρέπεια θα ήμουν κρεμασμένη γύρω απ´ τον λαιμό σου και θα σερνόμουν στο πεζοδρόμιο όπως το καρό σου μακρύ κασκόλ. Σ´ αγαπώ τόσο καινούργια κι όμως πανομοιότυπα με ό,τι έχω αγαπήσει συνολικά στη ζωή, ανθρώπους, πραγματάκια, σκαντζόχοιρους μ´ εκείνο το ανεπανάληπτο γλυκό πρόσωπο και σπίτια - ω σπίτια μου αρχαία που αγαπηθήκατε παράφορα από την ενοικιάστρια που ξέρει ν´ αγαπά την πιο ντροπιαστική σας χάρβαλη γωνιά! 

Ψαράκι μου, όταν σε πρωτοείδα στο πάρκο της Σάντα Τζοάνα φοβήθηκα μήπως η δίψα μου για ζωή σε σχημάτισε έτσι όπως εκείνη φαντάστηκε και δεν ήλπισα ποτέ έναν χρόνο μετά να με θυμάσαι, πόσο μάλλον να ζούμε μαζί στο σπίτι μας και να έχουμε μια μικρούλα οικογένεια που θέλει να μεγαλώνει. 

Πώς άραγε μπορώ και προφέρω τέτοια πράγματα ύστερα από τόσο χαμό! Είμαι άνθρωπος! Είμαι άνθρωπος και θέλω να ζήσω πλάι στα χέρια σου και τα πόδια σου και τα ρούχα σου που με αγαπάνε ανοιχτά και ακέραια και τόσο απόλυτα που φέρνουν τον κόσμο ανάποδα για να ´ναι πλάι στα δικά μου. 

Ο κόσμος ανάποδος μοιάζει επιτέλους κατανοητός! 

Σ´ αγαπώ σαν να πέθανε οτιδήποτε κακό και να ´μεινες εσύ, τόσο όμορφος, τόσο ικανός, να κυβερνάς έναν κόσμο που αποτελείται πια από μια και μοναδική κατσαριδούλα.

Δική σου για πάντα, 

Κατσαρίδα