(Η Αντιγόνη φώναξε: "Ένας βλάκας με λέει βλάκα".)

Τι έχει κανείς να αντιτάξει στην ασυναρτησία; Η συνέπειά της είναι μια αεικίνητη κατάσταση, μια μορφή σκόρπια και ανακόλουθη με μανδύα την αλήθεια και σώμα το ψέμα. 

Μέσα σε μια σαλάτα βρίσκει κανείς κολοκύθια και κάτω κάτω κρυμμένα όλα εκείνα τα πράγματα που δεν θα ειπωθούν ποτέ γιατί ενοχοποιούν έναν και μόνο έναν απ' όλο αυτό το φαγοπότι. 

Ένας κίβδηλος είναι μια μεγάλη ατυχία που οφείλεις να αγνοείς μην τύχει και εκπέσεις σε κάτι ευτελές. Ένα πείραμα στο οποίο είτε θα φανείς αντάξιος της ευφυίας σου είτε, ενίοτε, της υπομονής σου που χάνεται μέσα σε μια μικρή στιγμή και γράφει. 

[...] Μοιάζουνε με απαίσιους κρωγμούς κοράκων. "Έχω υπομονή". Τι ήρεμη, τι αξιοπρεπής έκφραση είναι αυτή. Ίσως να μην είχε ειπωθεί αν δεν υπήρχαν όλοι αυτοί οι κρωγμοί. [...]