3.3.23

Φίλε των φίλων, η φιλία σου είναι έλεος, ένα σοβαρό απόκτημα, ένα μοναδικό κέντρο εργασίας όπου εγώ κι εσύ τρώμε και ανασυντάσσουμε τη μετάφραση ενός έμπειρου και παρεμβατικού μεταφραστή. Είμαι ώρες στον δρόμο και ώρες τώρα σκέφτομαι τον αυθεντικό σου ενθουσιασμό για ζωή, τις σπαρταριστές σου ιδέες και την ευγενική σου, αυτοκυβέρνητη ψυχή. Εγώ κι εσύ, μια εικονίτσα στο μυαλό μου εγώ κι εσύ, πρωταθλητές εγώ κι εσύ της σκέψης, στο Εγνατία Παλάς · φωνάζεις τον Αριστοτέλη, σηκώνεις τα χέρια σου μπροστά στην Αθήνα κι εμποδίζεις οτιδήποτε κακό καθώς παραμένω απροστάτευτη σε μια πυρίκαυστη ζώνη και πολεμάω τη διαστρέβλωση. Αν δεν φτάνω σύντομα, τότε σύντομα κάτι φτάνει σε εμένα. Ο δρόμος. Ο δρόμος. Οδηγάω κάτι. Οδηγούμαι κάτι. Φοβού!

Στέφανε, φίλε, έχω ένα τιμόνι στα χέρια μου και πηγαίνω στον πόλεμο. Θα ήθελες να γυρίσω πίσω! Θα πρόσταζες κάτι έξυπνο υπέρ μου και εγώ θα άκουγα την ομιλία σου σαν να ήμουν ένα τηγάνι. Πηγαίνω στον θρίαμβο καθώς πηγαίνω στη λάσπη. Πηγαίνω στη λάσπη καθώς πηγαίνω στη μαεστρία, πηγαίνω στη μαεστρία καθώς πηγαίνω στην ήττα, πηγαίνω στην ήττα καθώς πηγαίνω στον θριάμβο. Οδηγώ ώρες το μαύρο αμάξι μου και σ´εχω μέσα μου, φίλε της ψυχής μου, υποστηρικτή της  ανίδεης καλοσύνης μου και φύλακα της αντίληψής μου. Αν ήσουν μαζί μου θα σταματούσα αυτό το λάθος. Αν δεν ήσουν μαζί μου, θα έφτανα στον προορισμό μου.