22.10.22
Η καρδιά μου κάνει κάτι ανεξέλεγκτο, το μάτι μου είναι φοβερά πρησμένο και τώρα ξαφνικά μου ´ρθε η μικρή πέρδικα που είχα σώσει στον δρόμο, ήμουν κι εγώ μικρή στην Τούμπα, Ιωάννου Γκούρα 27, μια άλλη φτώχεια αλλά μεγάλη ευτυχία με τη μαμά μου, πρέπει να σου μιλήσω. Η καρδιά μου θα φύγει. Κόψανε όλα τα κλαδιά, όλα τα δέντρα έξω κι ίσως είναι λογικό το ότι δεν ανασαίνω απόψε, τι κάνουν οι άλλοι; Είπα όχι στον μοναδικό άνθρωπο που με αγάπησε ως το τέλος και δεν μπορώ να αναπνεύσω λίγο αέρα, παιδί μου να τα βάλω σε σειρά. Μου είπε να παντρευτούμε, τι μεγάλη χαρά, είπα όχι. Αυτή ήταν η τελευταία φορά που δεν θα παντρευτώ και πρέπει να σου μιλήσω για το πόσο πιστεύω ότι ένας άνθρωπος μπορεί να με αγαπάει πολύ με τη διαίσθησή του μονάχα και να είναι αυτό αρκετό, να θέλω να είναι αυτό αρκετό για να είμαι τρανκίλ πια, έτσι έγραψε ο Γάλλος στην κριτική του ότι είμαι γαλην 

Είπα όχι σε αυτήν την πιθανότητα.

Τώρα θα με κρατούσε σαν μωράκι, ίσως ροχάλιζε βέβαια γιατί έχει μάλλον κάποιο πρόβλημα με τη μύτη του που το είχα συνηθίσει, θα με παρηγορούσε όμως αυτό όσο μπορεί να με παρηγορήσει κάτι. Τώρα θα με κρατούσε σαν μωράκι κι έπειτα θα φτιάχναμε και κάποιο άλλο και θα φεύγαμε από ´δω πέρα γιατί του αρέσει το ρίσκο κι εμένα μ´αρέσει να παρασέρνομαι. Θα ήμουν και παντρεμένη που είναι κάτι που μου αρέσει να είμαι γιατί είναι μια απόφαση και αυτό το χρειάζομαι.

Είπα όχι σε αυτή την

Μου είπε θέλω να σε δω να γερνάς! Ε; Ωραίο; Τι πιο ωραίο; Γίνει-δεν γίνει, το ´πε. Ωραίο;

Έτσι, σκέφτηκα κι εγώ πως ίσως τελικά μπορέσω να γεράσω.

Είπα όχι

Μετά πήρε ο καθένας τον δρόμο του, η γιαγιά του πέθανε σήμερα κι εγώ του μίλησα για την αγάπη τη δική μου σαν να ήταν καλή. Ελπίζω να με συγχωρέσει κάποιος. Ελπίζω περισσότερο βέβαια να ήταν καλή (η αγάπη μου), γιατί να μην είναι; αληθεύει πως είμαι ικανή να αγαπήσω χωρίς όρια οτιδήποτε.

τρανκίλ

Είπα όχι για το καλό κάποιων συστατικών κάποιων άγνωστων αντικειμένων. Αυτή είναι η μόνη πιθανή εξήγηση!

«Θέλω να γίνεις η γυναίκα μου και θέλω να είσαι ευτυχισμένη!»

Το μάτι μου παραιτήθηκε όπως βλέπεις στη φωτογραφία που επισυνάπτω και παραιτήθηκα κι εγώ από την αλοιφή που αγόρασα, δεν έχει νόημα να πιέσω την όραση. Η καρδιά μου; Ηρέμησε τώρα λιγάκι, όταν σου γράφω δεν με πιέζει πολύ να μεταβώ σε κάτι άλλο. Ο πυρετός έφυγε τελείως αλλά μου άφησε κουσούρια. Χρωματισμούς, αστάθεια, παγωμένα νύχια, λίγη απέχθεια, λίγη απόγνωση τη νύχτα. Η εξάντλησή μου είναι εμφανής σε κάθε βήμα, αν και σήμερα που επανήλθα στη δουλειά με ρώτησαν στο εργοαστάσιο της Isomat πότε τελειώνω τις σπουδές μου, να είσαι σίγουρος ότι ήταν το κύκνειο άσμα μου πριν γυρίσω στην εξόντωσή μου. 

Είπα όχι δεν θέλω να σε παντρευτώ, δεν γίνεται κάτι τέτοιο. Θέλω μόνο να ηρεμήσω!

Έχω ξαπλώσει και σου γράφω. Ξαπλώνω δέκα μέρες τώρα. Δεν κατάλαβα πότε αρρώστησα και γιατί δεν έχω τίποτε γνωστό, παρά ένα ποτ πουρί γελοίων διαταραχών, είπα απλώς όχι και έγιναν όλοι επαναστάτες, σπλήνες αγγεία, φερέφωνα της δειλής καρδιάς! 

Επανάσταση κι εγώ! Θα κοιμηθώ αμέσως.

Καληνύχτα κλειστό μάτι, καρδιά, χρώματα της κοιλιάς, έντερα, γάμπες, λαιμέ λαιμέ, φωτάκια της ψυχής μου σβηστά, καληνύχτα ήπαρ, σταματήστε τον θόρυβο, στη θέση σας, καληνύχτα