δεν υποσχέθηκα μήπως να σου γράψω

εγώ το υπόδειγμα

της βιοπάλης άκου τι λέω

πώς μπορεί ένα ποίημα να είναι

ωραίο

μέσα στην ανάγκη μου

να υπάρχω όπως όπως

ξέχασα και πώς περιφέρεται κανείς

γύρω από τις λεξεις

πώς τις ψαρεύει 

και τις διαισθάνεται να ´ρχονται

δεν θυμάμαι πώς να κάνω 

τις λέξεις να δουλεύουν για εμένα

σαν μικρά παιδάκια 

έτσι τις άφησα 

στην ησυχία μας

τι να εκμεταλλευτώ από έναν άρρωστο

τι να γράψω 

μέσα στο νοσοκομείο αυτό

του λόγου

όλοι μιλάν και μιλάν

σε διαβεβαιώνω πως αν ερχόσουν εδώ

θα έβρισκες τέσσερα 

ραδιόφωνα ένα στο μπάνιο

ένα στην κουζίνα

ένα δίπλα 

στο κρεβάτι μου κι ένα σε όσο χώρο μένει

όλη την ημέρα κάποιος ακούγεται να μιλάει

κι εγώ μαθαίνω τι θα μπορούσα να πω

αν με ρωτούσανε

τι πιστεύω για το ´να και τ´ άλλο

όταν δεν μιλάν παίζει κλασική μουσική

τότε πάω και κλείνω και τα τέσσερα μηχανήματα

σιχαίνομαι συνήθως την κλασική μουσική

είναι τόσο πομπώδης κι αλλοπρόσαλλη

σαν να μην ξέρει τι της γίνεται κι όλο 

να τρέχει να τρέχει

να με κυνηγά! την κλείνω απευθείας

σου έγραψα ξέρεις για να σου πω 

τα νέα μου κυρίως

είμαι καλά

βλέπω τηλεόραση

όπως τηλεόραση βλέπει και ο απέναντι

πασχίζοντας να του μοιάξω το δυνατόν

περισσότερο

τρίβει την κοιλιά του συχνά

την τρίβω τώρα κι εγώ

σβήνει το φως

το σβήνω τώρα κι εγώ

δεν σκέφτεται τίποτα

δεν σκέφτομαι πια ούτ’ εγώ