27.6.21

Αθήνα αγάπη πόλη

είμαι στον δρόμο

Μόλις πέρασε μια ταμπέλα

που έγραφε «Πηγαίνετε Πολύ Καλά»

Κι εκείνος το ίδιο είπε

πως όλα θα πάνε καλά

γιατί είδε πάνω μου κάτι που έρχεται 

σκοτεινό σαν υποβρύχιο

Καθώς έρχομαι τώρα

έχω εκτός των άλλων την αίσθηση 

πως ξέχασα

κάτι

τόσο σημαντικό που είναι αδύνατο 

να τρέχω τόσο γρήγορα μακριά του

Μια οδοντόβουρτσα είναι ικανή

να με βασανίσει

σε όλη τη διαδρομή

κι αντί φτάνοντας να εκδώσω ένα βιβλίο

εγώ να ψάχνω στην πόλη την κατάλληλη κεφαλή για την οδοντοστοιχία μου

Τι ήθελα και φόρτωσα αυτό το αμάξι

Τι θέλω κι έρχομαι

Ένα μυθιστόρημα μπορεί να τυπωθεί και μόνο του

Εγώ είχα χρέος μονάχα να γράψω την αλήθεια

και να μην αφήσω τίποτα να με σταματήσει

Μιλάω και πάλι ίσως για την οδοντόβουρτσα

που με τραβάει προς τα πίσω

σαν να μην υπάρχουν άλλες

σαν να μην ήθελα να πάω κι εγώ πια πουθενά

Μα έχω ραντεβού στην κορυφή του λόφου της Καστέλλας 

στο άντρο των φιλάθλων του Εθνικού Πειραιώς

να φάω σ´ εκείνο το θρυλικό σουβλατζίδικο

κι έπειτα να δω το φως το χώμα τον αέρα

όπως τα είδε 

ο Renzo Piano

και να ξεναγηθώ άκρως μυστικά

στην ανοιχτή για εμένα μόνο ομορφοτερη αίθουσα

του κτιρίου που υποτείνει

Έχω να διασχίσω το φαράγγι των πολυκατοικιών πλάι στη γραμμή του Αγίου Διονυσίου κι αμέσως μετά 

είναι η ώρα πια των φίλων μου που αγωνιούν

και περιμένουν επιτέλους να φτάσω

Θέλω

να πάω μπροστά

κι όμως κάτι γυρίζει το πρόσωπό μου πίσω

Τι ξέχασα 

Τι ξέχασα να πω

πριν φύγω

Τι δεν θυμήθηκα να αποχαιρετίσω;