βγαίνω

στο μπαλκόνι και διαλέγω

ποιος θα ´θελα

από τους απέναντι να ήμουν

πάνω δεξιά μια καθαρίστρια

πλένει τις καρέκλες

από πάνω της

ένας καπνίζει κι αριστερά

ένα μικρό κορίτσι μιλάει με τον σκύλο της

από την άλλη μεριά είναι πάλι διάφοροι

και τους κοιτάζω

ποτίζουν απλώνουν κοιτάν αν βρέχει

γενικώς συνεχίζουν

θαυμάζω αυτή τους τη συνοχή

λέω μπράβο στην κυρία που πετάει

πάντα τα σκουπίδια της

στον ακάλυπτο

μπράβο άντρα της

μπράβο παιδί της

να μια ισχύουσα οικογένεια λέω

καθώς εύχομαι και σήμερα να ‘μουν

ένας

οποιοσδήποτε

κάποιος απ’ όλους

αντί εγώ