8.9.20
ευχήθηκα να βρω
την κατάλληλη μεταμόρφωση 
για την υπόθεσή μου
ήμουν ένας καλός άνθρωπος την ώρα 
που κάτι ανακαλύφθηκε
ένα βλέμμα τρομακτικό
που κοιτούσε κι αντανακλούσε ένα σκουπίδι
γιατί πρέπει να φεύγει ο όμορφος;
μια ιστορία που μου είπανε
δεν είχε τέτοιο τέλος
δεν είχε μίσος η άλυτη ψυχή μου
αν δεν υπάρχω δεν υπάρχει κανείς
μα αν δεν υπάρχει κανείς 
δεν μου καίγεται καρφί κι υπάρχω
αυτός ο τόπος είναι μια λάσπη
και μέσα της ζει εκείνος
το σκουπίδι
ο νεκρός
τον σιχαίνομαι γιατί γέμισε τον τόπο ασχήμια
κι όχι γιατί με έκανε άσχημη
δεν με νοιάζει πώς δείχνει το νέο μου πρόσωπο
μα βλέπω έκτοτε τον θάνατο
ζεσταίνομαι ξαφνικά
κι αν γέμιζε αυτό το μέρος με χιόνι 
πάλι το χιόνι θα ήσουν 
σου απευθύνομαι τελικά κατά πρόσωπο
όσο κι αν πέθανες
είσαι πανταχού απών
κι έτσι μένει μόνο να τα μαζέψω και να φύγω
κέρδισες τώρα κάτι που πρέπει 
να πας και να παραλάβεις
γυναίκα και στήθη
και φορέματα
σκοτεινιά
ήσουν από την αρχή
αυτό που ήσουν πάντα
μα εγώ σε αγάπησα πάνω από όλους
για εκείνο
το θάρρος που πια δεν έχεις
εγώ σε άφησα
ή ήσουν εσύ ο απεσταλμένος;
ήσουν εσύ ο λυπητερός λογαριασμός μου;
πληρωσα και πλήρωσα
η τσέπη μου είναι άδεια
η ψυχή μου
είναι άδεια
έγινα μια θλιμμένη ποιήτρια
που λυπάται τον εαυτό της
και γράφει τα αυτονόητα
σε αποχαιρετώ
εγώ
αφού δεν ήρθες εσύ να χαιρετίσεις
ή να με ζητήσεις
δεν έμεινε κάτι άλλο να φτιάξω εδώ πέρα
κι έχω αρχίσει να σε ξεχνάω
δεν αντέχω αυτή μου τη δυνατότητα
σου αφήνω χάρισμα μια ολόκληρη πόλη
τη γάτα Πελαγία που άρπαξα
ωστε να έχεις έναν φίλο
αφήνω
την οδό Ολύμπου στο πόδι μου
κι όλα τα ονόματα των εισόδων
προσπάθησα τρομερά να τα σβήσω
αφήνω
το πιάνο
να παίζεις
και το κρεβάτι που αγοράσαμε
αφήνω εσένα
ξανά και ξανά ελεύθερο
γιατί τέτοιος ήθελα να είσαι
από μακριά τώρα ακούγεται
η γραπτή φωνή μου
από πολύ μακριά
ένα σκυλάκι λέει
πατέρα κι εγώ σε αγάπησα
μια οικογένεια μπορεί να πεθάνει
όλη μαζί
μόνο αν έχει αγαπηθεί βαθιά
πίστευα κάποτε
μα ακόμα και αυτό κατάργησες
εσύ
η αναιμία
η ατολμία
η παράσταση
φεύγω αμέσως
αφού όλοι
φύγαν