ελπίζω
πως θυμάσαι
κάθε βράδυ
την αγάπη μας
αυτήν την κοτρόνα
από χώμα
που πύκνωσε κι έγινε
αιώνια -  πέτρα -  καρδιά μου
σ’ αγαπώ
και σ’ αγαπώ ακόμη
όπως
ξέρουν οι αγνώμονες
ν’ αγαπούν
τον εαυτό τους
τρέμω καθώς γράφω για εσένα
που ζεις μέσα στην οικογένειά σου
ασφαλής
κι αβίωτος
τι θα είχε γίνει
αν
οι μέρες είχαν ακόμη το όνομά μας
κι εμείς αλαζονικά υπήρχαμε
πριν
κι επάνω
από άλλους
φτωχούς
χαμένους
υπαλλήλους του μεγαλείου που προϋπήρξε
τρέμει το στόμα μου
καθώς λέει την αλήθεια
γιατί
είναι εκείνη πάντα πικρή
για όλους
εκτός
απο εμάς
που δεν φοβόμαστε
ακόμη και να μην είμαστε μαζί
αφού αυτό δεν μπορεί
παρά να σημαίνει τίποτε
τίποτε
αγάπη μου αιώνια και πρωταρχική
είμαστε ένα ακίνητο μέρος
απρόσιτο πια
και συνεχές σε αγαπώ
πάντοτε
γιατί μπορώ