τις πιο πολλές φορές
τον χαιρέταγα από το μπαλκόνι μου
το κεφάλι του
βρισκόταν ευθεία κάτω
έτσι
μου 'χε ζητήσει εδώ και καιρό να μαζέψω τις γλάστρες μου
θα μας σκοτώσει κανένας αέρας έλεγε κι είχε δίκιο
τις κρέμασα προς τα μέσα κι όταν πότιζα
φώναζα Πέτρο καλημέρα
εκείνος κοίταζε πάνω και κούναγε δυνατά το χέρι του

Πέμπτη με Σάββατο πηγαίνοντας για τη δουλειά τα απογεύματα
τον χαιρέταγα μόλις έβγαινα στη γωνία της Ολύμπου
δεν σταμάταγα
μόνο σήκωνα ένα από τα χέρια μου
πάντα μ' έβλεπε
και φώναζε
γεια σου ρε Άνια

κάποια μεσημέρια
κατέβαινα προς την Αριστοτέλους
εκείνες τις ώρες τον χαιρέταγα καλύτερα απ' όλες
στεκόμουν από πάνω του και τον ρώταγα τι κάνει
αν έχει αρκετή δουλειά
κι αν τα μαλλιά μου είναι σε καλή κατάσταση
έλεγε σε όλα ναι και κατηφόριζα

λίγες φορές τον χαιρέταγα μέσα από τ' αυτοκίνητο
δεν του ξέφευγε τίποτα
μ' έβλεπε από μακριά να κατεβάζω αργά το παράθυρο
φώναζα γεια σου Πέτρο όσο εκείνος έσκυβε για να με δει καλά
και να τον δω
να ανταποκρίνεται
θερμά στον χαιρετισμό μου

μια δυο φορές
τον χαιρέτισα καθώς περνάγαμε
αντίθετα τον δρόμο
τότε συνήθως λέγαμε  ταυτόχρονα
τι λέει
μα δεν απάνταγε κανείς

κάθε βράδυ χρόνια πριν στο μπαρ
του έβαζα να πιει
κι έλεγα
στην υγειά σου
Πέτρο
ύστερα έκλεισε το μαγαζί
χαθήκαμε για λίγο
πήγαινε αυτός αλλού
κι εγώ δούλευα πάντα σε κάποιο άλλο 


τελευταία φορά
τον είδα μέσα να κουρεύει
είχε δουλειά
και κακώς
κακώς δεν τον χαιρέτισα
ήταν πλάτη
κι έγερνε γιατί καθάριζε κάποιον σβέρκο
κακώς
δεν τον χαιρέτισα
αν κι είπα μέσα μου μ' αυτή τη φωνή
που αδιάκοπα εξιστορεί όσα βλέπει
αυτός είναι ο Πέτρος
μέσα στο κουρείο του
τον βλέπω να γέρνει τώρα
τώρα
καθαρίζει τον σβέρκο
να' ναι καλά