δεν θα ξεχάσω ποτέ
τη μέρα που ειλικρινά μου ‘πες τι βρίσκεται
μέσα
στη σκέψη σου
ήταν πριν λίγες μέρες που ο Σεπτέμβρης είχε μπει
κι η ζέστη
είχε σταματήσει πια να μας βασανίζει
με ρώτησες
πώς είναι δυνατόν
να νομίζουμε πως γνωρίζουμε ο ένας τον άλλο
στο ελάχιστο
μ’ αυτά σου τα λόγια
συνήλθα
μου φάνηκες και πάλι πως είσαι
ένας ξένος
όπως θα ‘πρεπε να είσαι δηλαδή
κάθε μέρα
μετά από πέντε χρόνια που ‘μαστε μαζί
ευλογώντας την τύχη μου
που σου είμαι
και μου ‘σαι
άγνωστος ακόμη