Μανούλα μου
κλαίω
έξω από μια υπηρεσία
Δεν πήρα αυτό που ήθελα γιατί
δεν ήξερα πώς να το ζητήσω
Έτσι μου κλείσανε την πόρτα
απ´την αρχή
Τώρα
κάθομαι στον ήλιο που καίει
και τα μάτια μου καιν πίσω
απ´τα γυαλιά μου
Οι πολυκατοικίες δεν έχουν αέρα
και τα φυτά φυτρώνουν όπου βρουν
Ένας στην απέναντι άκρη
φωνάζει θα κόψει
γερμανικά κεφάλια
κι έχει μαζέψει διάφορα σίδερα
Δεν του κάνω καμιά εντύπωση
που σέρνομαι όπως κι εκείνος
στο πάτωμα
Οι υπάλληλοι βγαίνουν απ´ το κτίριο
και με προσπερνάν
Δεν θυμούνται
πως εκείνοι ευθύνονται
για την τελική κατάστασή μου
Μανούλα τσάκισέ τους τα κόκαλα
πονάει η ψυχή της ψυχής σου
κι ούτε το ξέρεις