14.8.18
Έξι χρόνια πέρασαν
καθόσουν -σαν κι απόψε μάλλον-
στην πλατεία
του χωριού
κόσμος μαζεμένος γύρω σου
κάτι θα έλεγες για την ωραία εκείνη βραδιά
που ξέγνοιαστα έμοιαζα να κρατάω
το χέρι κάποιου άλλου
Όταν σε είδα κόπηκε η καρδιά μου
κι εσύ έγινες ένα παγωμένο μάρμαρο
γιατί κανείς δεν περίμενε κανέναν
κι έπειτα γιατί όλοι περιμέναμε πολύ
Έντεκα χρόνια πέρασαν κι από τότε
που μαζί πρώτο γιορτάσαμε τον ερχομό σου
κι ύστερα τον δικό μου
στη ζωή
Καθόμασταν στην πλατεία
του χωριού
κόσμος μαζεμένος γύρω μας
πάντα κάτι έλεγες
κι όμορφα το χέρι μου κράταγες μέσα
στο δικό σου χέρι
Θαύμαζαν οι άνθρωποι κάτι θαυμάσιο
σαν να ´μασταν ο Σείριος
ο θεός Σοπντέτ του Μεγάλου Κυνός
Φως μεγαλύτερο του ήλιου
ποιος να ´ξερε τότε τι μας περιμένει



* Ο Σείριος είναι το λαμπρότερο αστέρι στον νυχτερινό ουρανό. Το όνομά του σημαίνει "φωτεινός". Αν και με γυμνό μάτι διακρίνεται ένα αστέρι, στην πραγματικότητα είναι διπλό άστρο. Πλησιάζει σταδιακά το Ηλιακό Σύστημα, κι έτσι η λαμπρότητά του θα αυξάνει για τα επόμενα 60.000 χρόνια. Μέτά, η απόστασή του θα αρχίσει να μεγαλώνει αλλά ο Σείριος θα συνεχίσει να είναι το λαμπρότερο αστέρι στον γήινο ουρανό για τα επόμενα 210.000 χρόνια.
(Πρόκειται περιληπτικά
για Δύο
που είναι Ένα
κι αυτό λάμπει
για πάντα
περισσότερο από οτιδήποτε άλλο
κι όταν έρχεται κι όταν
φεύγει)