ας μέναν όλα
πλάι μου
ο γέρος σκύλος
ο γέρος πατέρας μου
το φαγητό που έψησες πριν μια δεκαετία

στο δεξί μου χέρι θα κράταγα μία εκκλησία
στο αριστερό μου εσύ
κι ο γάμος μας
το στόμα μου θα 'επρεπε να μιλάει
έτσι
τα λουλούδια θα έπεφταν στο πάτωμα

(το πάτωμα θα ήταν παλιό
σαν την αγάπη μας)

ας μέναν όλα όμοια
ας μην πάχαινε η μέση σου
ας πορευόμασταν απαράλλαχτοι
πλάι ο ένας
στον άλλον

έστω πως κατοικούσαν όλοι
όσοι γνώρισα
στο διπλανό διαμέρισμα
θα μας χώριζε ένας τοίχος
και θα μας ένωνε
ο κρύος διάδρομος
η πολυκατοικία κι η ζωή θα ήτανε δικιά μας