έχω κρατήσει λίγα
απ' τα παλιά μου μαλλιά
πώς λάμψαν τα νιάτα
πως λάμψαν τα μακριά μαλλιά μου
μια μέρα
τα 'πιασες και τα 'βαλες στην άκρη καθώς
στην άκρη καθόμασταν
του πλοίου
βυθίστηκε ύστερα
στο μαύρο νερό της θάλασσας
μαλλιά έπλεαν
εμείς 
και τα κουπιά
εγώ σου είπα πως πρέπει να πάμε πίσω κι εσύ
χαιρετούσες το μέλλον
σαν κάποιον γνωστό σου
εκείνο ήρθε
κι ήταν πράγματι γνωστό
γνώριμο
διόλου απρόσμενο και πλήρως καταγεγραμμένο
μέρες
χωρίς εμένα που πλέουν