17.8.17
Αθηνά,
Σου γράφω από το μπαρ
Είναι ένα βράδυ ίδιο
Με όλα τα άλλα
Η σκόνη δεν πήγε παρακάτω
Τα τραπέζια χάνουν τη φλούδα τους
Εγώ διψάω.

Θυμήθηκα
Την κοινή μας πορεία ενάντια
Στις γαριδομακαρονάδες
Αναρωτιέμαι
Πότε θα καταλάβει κανείς
Πως είμαστε για κάτι πολύ λιγότερο
Ή οπωσδήποτε κάτι περισσότερο
Όπως ένα σαλόνι από μπρούτζο.

Αθηνά,
Το μαγαζί έκλεισε
Κι εμείς πρέπει να πάμε κάπου αλλού.
Φαντάστηκα μόλις ένα μεγάλο νησί
Που έχω άλλωστε στην κατοχή μου
Οι ξακουστές κυρίες της Μινωικής εποχής
Επιστρέφουν.

Αθηνά,
Ο πραγματικός λόγος που σου γράφω
Είναι στ´ αλήθεια εκείνες οι γαρίδες
Τα υπόλοιπα είναι μια πρόφαση
Η αποτυχία στάθηκε εμπρός μας κι είχε μουστάκια
Με πήρε ο πόνος κατάβαθα.


https://twohandsbutmanyfeet.blogspot.com/2017/08/blog-post_45.html