μάταια τα μαλλιά
και τα δάχτυλα
και τα κεριά που καιν
η μυρωδιά 
αγαπημενη μου μάταιη βροχούλα
και αέρα
και σπόρια
και γλώσσες
κήποι
μάταιο το κερί που καίει
κι οι ροδιές
και τα φυτά
τα καλάμια μάταια
τα βαμβάκια
η νύχτα που μυρίζει
ο αέρας που φυσάει
το κλάμα κι οι άνθρωποι
ο πόνος όλων
και οι κουβέρτες τους
μάταιος ο δρόμος που πήραν
και ο άλλος
μάταιη η μητρότητα
μάταιο το κύμα
τα μάτια που το είδαν
μάταια τα άσπρα ρούχα
κι η μουσική
και τα γένια
μάταια τα κεριά