όταν δεν έχω χρήματα
κάθομαι στο σπίτι
και κοιτάζω γύρω
βλέπω τον εαυτό μου
να κάθεται και να κοιτάζει
γύρω
καθώς η αυριανή μέρα
είναι αμφιβόλου κατεύθυνσης
και το φαγητό μια υπόθεση
τύχης
το ρεύμα καίει
το νερό επίσης
κι εγώ κάθομαι
και σκέφτομαι
ποια ιδέα μπορεί να είναι η καλύτερη
αυτή της χρόνιας σερβιτόρας
του γερμανικού επαναπατρισμού
ή της νευρικής διάλυσης
που πια δε μοιάζει με επιλογή
αλλά με ένα γερό δίχτυ
που κάθεται δίπλα μου κι αυτό σαν χαμένο
αγνώστου πατρός
και μητρός
όπως εγώ
πάνω σε έναν βολικό
παλιό καναπέ κάποιας εποχής
κατά την οποία πολύ φοβάμαι
πως όλα έλαμπαν
τριγύρω
και κανείς ποτέ δε χρειάστηκε να σκεφτεί
τον τρόπο να σηκωθεί και να σταθεί
όρθιος