Ξένε
Η καρδιά μου πονά
Πολεμώ τον κόσμο
Και τους αγαπημένους μου
Ζεις μακριά αγαπημένε ξένε
Οι φόβοι μου γίναν σκυλιά
Και επευφημούν τον θάνατο ποιος να το πίστευε
Με σταμάτησαν ξένε μες στη μέση
Του δρόμου
Εγώ σκεφτόμουν εσένα και το δίλημμα
Να ζήσω
Ή να πεθάνω ευθύς αμέσως
Με σταμάτησαν λοιπόν και μου ζήτησαν τα χαρτιά μου
Εγώ τους απήγγειλα ένα ποίημα για το φεγγάρι
Κι εκείνος ο άρχων κατέγραψε τούτη
Τη δήλωση
Ύπέγραψα
Ξένε
Πού να βρίσκεσαι
Εγώ ξέρεις είμαι στη χώρα των ξένων
Εδώ αν σου πέσει το μολύβι στο πάτωμα την εβαψες
Απόψε ξένε δίψαγα αφόρητα κι ήπια
Τα χαρτιά μου πνίγηκαν
Βρήκαν το σώμα μου πιθανόν νεκρό
Σε νοιάζει ξένε;
Θυμάμαι μια φορα που είπες πως θα καώ
Σε κάποια πυρά
Εγώ λοιπόν απόψε
Πνίγηκα
Και τα λεγόμενα σου ήταν πάλι
Ένα λυπητερό ψέμα
Φλούδες
Κοράκια
Μικρούληδες
Παραστατικά
Ξένε παλιάνθρωπε
Χάσου ερημωμένε
Μοναχέ
Σαν δε με σκέφτεσαι χάθηκαν όλα τα ωραία