Τύχαινε κάποιο μπαρ

Ένα οκτάωρο είναι σκληρό σε συνδυασμό με

Δεκατρία σκαλοπάτια
Κι έτσι ανοιγόταν η πόρτα σχεδόν από μόνη της
Γυναίκες μου αγαπημένες
Χορεύτε κι ας είναι Δευτέρα
Είμαι ένα δίχτυ που άνοιξε την πόρτα
Και μπήκε
Τα μεσάνυχτα μεγαλώνουν όπως
Τα ανακαινισμένα σαλόνια
Πού είναι οι φίλοι μου;
Χαρίζω εντωμεταξύ την τυχερή μου δεκάρα
Στην Αγνή
Την μπαργούμαν της σκοτεινής αδικίας
Λέει της έφερε τύχη μα τη βλέπω ακόμη
Μόνη
Στέκομαι σαν ψυχούλα σε μια γωνιά
Η μουσική ειναι εντάξει
Η νύχτα είναι συνηθισμένη
Πεντακάθαρος καπνός
Πέντε πιθανότητες δεξιά
Πέντε αριστερά
Πρόκειται να δοθώ σε όλους
Μα φεύγω όπως ήρθα
Έτσι ο κόσμος
Αυθόρμητα σπάει κι απόψε το μαγαζί
Ακούω απο μακριά τον Τριαντάφυλλο
Που δε διαφωνεί
Τα χρόνια περάσαν
Κι εγώ
Αλύπητα φεύγω
Και ξανάρχομαι