οι άντρες με σπαθιά
είχαν πάντα
μπαούλα
και κάπες  
χωμάτινες αυλές
ώστε να εξαφανίζονται στη σκόνη
φορούσαν πουκάμισα
που μέναν
άσπρα
παρά τις δύσκολες μάχες
αποκεφάλιζαν συχνά
κάποιο άγαλμα
στο πέρασμά τους
κι έναν δυό άντρες με φτερά
και γάντια
ύστερα γυρνούσαν στην
αγκαλιά της μοναδικής
γυναίκας
που αγάπησαν
η νύχτα έπεφτε
έξω
και το φως του φεγγαριού
έλαμπε μέσα στο
σπαθί τους