απλώνω παντού
τα χημικα δηλητήρια της ψυχής μου
βαθιά
στη συνείδησή μου
μια πράσινη
γλιστερή πανίδα
έτοιμη να λούσει
πικρά
τους ανθρώπους
τα τραπέζια
τα παιδιά
μου
οι σκέψεις
με μορφή απο τέρατα
επικρατούν
είμαι μια ανύπαρκτη όαση
είμαι μια θλιβερή εμπειρία
ο κάκτος που του κόλλησαν όμορφα λουλούδια
εγώ