17.6.11
Λέγεται πως θα ζήσουμε μαζί. Δεν το λέμε μεταξύ μας, μεταξύ αλλων, μεταξύ κατεργαρέων, με κανέναν ειδικά. Λέγεται πως δε μένει τίποτα άλλο να αποκτήσουμε από εμάς στο ίδιο τοπικό επίρρημα. Εγώ φεύγω από αυτό το μέρος του επιλόγου, παρατάω το κωλόσπιτο, το βρώμικο σπίτι που έλαμψε, το σπίτι που φιλοξένησε και αποξένωσε εσένα, ύστερα εσένα και λίγο αργότερα εσένα. Δεν το 'θελα, ούτε τώρα το θέλω αλλά ποτέ δεν είπα να μην είν'εκεί. Δε θα'ναι εκεί. Εσύ δεν ξέρεις πού σε παν. Σε παν. Δε σε φέρνουν. Δε σε'φεραν. Σε πήγανε. Και τώρα μου ζητείται από εντός κι από απο επί τα αυτά να ακολουθήσω, να πάρω μία βαλίτσα, μία τελευταία φορά, μία μέρα, μία άνια στο καράβι ή σε αεροπλάνο, στο αμάξι το πολύ πολύ, να ταξιδέψω μόνη από άλλους και μισογεμάτη από 'σένα. Θα σε βάλουν σε νησί; Θα'σαι σε στεριά; Θα'σαι στην κρήτη που'ναι κι απ'τα δυό; Μπορώ να ονειρευτώ διάφορα όπως μπαξέδες και σκοτεινές θαλαμοτουαλέτες. Δυό σκυλιά με καλή ανατροφή, έλλειψη παρανόησης, επινόησης και μετανόησης. Παιχνίδια με λέξεις, παιχνίδια με ανθρώπινες ζωές. Θα είμαστε εκεί όπου δοκιμάσαμε μία τύχη ακόμη. Εκεί όπου θα παίζεις κοντσέρτα για φαντάσματα που σε αναστενάζουν. Όπου εγώ θα έχω μια δουλειά προσγειωμένη, θα ακουμπάει σταθερά στο πάτωμα και θα'χει ρίζες τεσσάρων μέτρων με υπόγειο, 2μιση χωρίς. Σχολάς, σχολάω, ο πρώτος δεν κερδίζει τίποτα, μόνο φτιάχνει φαγητό, βγαίνει στην αυλή, κόβει ντομάτα, κόβει αγγούρι, κόβει τις ανοησίες και μαγειρεύει σωστά. Σε φούρνο, χωρίς γκουρμέ σκόνες γάλακτος, κρέμες γάλακτος κρεμ μπρουλέ α λα κρεμ και κρεμώδεις σούπες. Θα έχουμε μόνο το μπριάμ, τις μπάμιες, κόκορα και φασολάδα. Το ψάρι από τη θάλασσα που έχω περίεργες εσωτερικές πληροφορίες πως θα βρίσκεται κοντά. Εκτός φαγητών κι εκτός κουζίνας, θα'χουμε ένα γερό υπόλοιπο σπίτι με σκεπή, ένα δωμάτιο σίγουρα να χωράμε κάθετα και οριζόντια, ένα χωλ να ενώνει τις επιλογές, τουαλέτα απροσδιορίστου χρώματος και υφής και ένα χώρο στρόγγυλο μικρομεσαίων διαστάσεων όπου θα γίνεται προβολή ταινιών, βραδιές βιβλίου, ολονυχτίες βιβλίου, τετραήμερο φεστιβάλ βιβλίου, συναυλίες με έργα μουσικής δωματίου, μιλόνγκες μιλονγκέρων, συχνές ακροάσεις ανερχόμενης ηθοποιού, μαθήματα σάλσας και κατάποσης καυτερής σάλτσας, μαθήματα στήριξης ανθρώπων, αντιστήριξης παρειών, αποφυγής νοσταλγίας και πρακτική όλων αυτών των θεωριών. Μια μέρα πριν φύγουμε, τη μέρα που θα ανακοινωθεί η ανωτέρω απόφαση των ανωτέρων και ανωτάτων υψηλόβαθμων στελεχών, θα κάνουμε το τεστ. Συμπληρώνεις το ερωτηματολόγιο που σε ρωτάει τις γνωστές κρυόκωλες ερωτήσεις, όπως πόσο ζωντανός νιώθεις από το 0 ως το 1, πόσο σου αρέσει η λέξη μηρυκαστικό, αν αντέχεις τα ψίχουλα μες στη σαλάτα, αν γλείφεις το μαχαίρι και το ξαναβουτάς στα βάζα, αν σκοτώνεις τα μυρμήγκια που σε περπατάνε κι αν υποφέρεις συχνά από λάθος σκέψεις. Θα φύγουμε μαζί αφού περάσουμε και αν αποδειχτεί πως μοιάζουμε. Έτσι θα ταιριάζουμε σαν γάντι με χέρι, σαν λουρί σκύλου με λαιμό σκύλου, σαν μπάλα σε δίχτυ, σαν υπολογιστής στην κούτα του, σαν νερό μες στο ποτήρι. Θα πιω ναι, θα πιεις ναι και θα ξαναρχίσουμε. Ανιάρης στο καράβι ή σε αεροπλάνο, στο αμάξι το πολύ πολύ.




4

At 17 Ιουνίου 2011 στις 6:50 μ.μ., Blogger και πράσινα άλογα said........
Οι λέξεις που χρησιμοποιείς είναι λε ς και φτιάχτηκαν για να μπουν σε αυτό το κείμενο (ή σχέδιο ζωής;) με αυτή τη σειρά.

Πολύ ωραίο!
 




At 12 Αυγούστου 2012 στις 11:52 μ.μ., Blogger Λιος said........
Ζεις δικιά μου;
 




At 13 Αυγούστου 2012 στις 1:08 π.μ., Blogger aniaris said........
ζω περισσότερο