Να πιω να σε δεχτώ. Να κάνω κι ένα τσιγάρο από αυτά που ξέχασε ο προηγούμενος. Κι εσύ ως επόμενος και σοβαρός έλα στην ώρα σου και φέρσου όπως στο χτεσινό επαγγελματικό δείπνο. Εσύ μπλα μπλα κι εγώ όπως πάντα, τι λέω, όπως ποτέ, θα κοιτάζω τα βιβλία μου. Το χέρι μου αχρηστεύτηκε απ'το συρραπτικό, ό,τι θέλω το κάνω με το αριστερό. Του λέω να κάνει έτσι, κανει αλλιώς κι εσύ τόσα έχω πει και δε φάνηκες ακόμα. Η δική μου απώλεια μόνο ένα άκρο κι η δική σου ένα κεφάλι. Σου αφήνω λουλούδια όταν είσ'εδω να λεν δυό ψέματα, πως δεν άλλαξα μέρος, δεν άλλαξα άνθρωπο. Περπάταω το βράδυ στη δυτική θράκη με το λαιμό μου ξερό απο φόβο μη με τσακώσεις και γίνω κόκκινη σαν το χρώμα του φυτού που στερεώνω στον καθρέφτη. Κι εσύ ξέρεις πια κάτω απ'το σπίτι μου να περνάς, να χαιρετάς και να κορνάρεις μια μοντέρνα, σύντομη καντάδα. Άλλος εσύ, αλλού εγώ. Μα απόψε θα συγχρονιστούμε, πριν αλλάξω γνώμη. Δε θα'χεις τάπερ μαζί σου κι έτσι θα'ναι αλλιώς τα πράγματα, θα είναι εύκολο αν δεν ξεχωρίζεις. Έλα με άδεια χέρια, ποιον νοιάζει, το αποτέλεσμα θα'ναι το ίδιο. Ρομαντική σκύλα αλλάζει πουκάμισα. Σκύλα αλλά ρομαντική κολυμπάει δίπλα στα ψάρια που δεν έχουν όνοματα να την μπερδεύουν.