18.2.10
Ήταν η πρώτη φορά που έβαζα αηλάινερ. Έμοιαζα όμως σαν να τραβάω χρόνια αυτήν τη γραμμή. Οι ευθείες είναι πάντα εύκολες, σκέφτηκα. Άλλαξα γνώμη και γύρίζοντας τον καρπό μου διέγραψα μια ζόρικη καμπύλη. Κράτησα το πινέλο πάνω απ'το κεφάλι μου για να συγκρίνω το βαμμένο βλέφαρο με το άβαφο. Εκείνη τη στιγμή, μια μαύρη κηλίδα έσταξε στο δεξί μου μάγουλο. Έτσι, βγήκα στους δρόμους με την καινούρια μου ελιά. Το μαγαζί ήταν γεμάτο με τους ίδιους. Η παρέα μου άντρες. Στη γωνία μπροστά μου τρείς ξανθιές 50άρες έβγαζαν φωτογραφίες η μία την άλλη. Ύστερα ξεκίνησαν να κουνάν τους κώλους τους. Δεν είχα όρεξη απόψε. Καθώς έγνεφα καταφατικά στις αμοησίες που μου'λεγε ένας, το βλέμμα μου έπεσε στο απέναντι σουβλατζίδικο. Τέσσερις άντρες καθόντουσαν όλοι μαζί σ'ένα τραπέζι με φαγητά και γελούσαν. Φορούσαν πορτοκαλί και φαίνονταν  κουρασμένοι. Συζητούσαν κι ίσως έλεγαν για τα σουβλάκια που πούλησαν σήμερα. Παράτησα το ποτό και βγήκα έξω. Έκανα δυο μεγάλα βήματα και άνοιξα την πόρτα του Λάκη. Ένας απ'όλους τους πορτοκαλί, ήρθε στον πάγκο να μ'εξυπηρετήσει. Παρήγγειλα το κλασσικό. "Πακέτο;" "Όχι, θα καθίσω", είπα. Τους κοίταξα έναν-έναν. Αναρωτήθηκα ποιος απ'όλους να'ταν ο Λάκης. Έκατσα στο διπλανό τραπέζι κι άρχισα να τσιμπολογάω κρύες πατάτες απ'το σάντουιτς. Ήμουν σκασμένη απ'το φαγητό αλλά έπρεπε να αποδείξω πως ο λόγος που είχα έρθει ήταν ο προφανής. Από την ώρα που μπήκα, κανείς δεν έβγαλε άχνα. Ύστερα από λίγο το διαλύσανε και έπιασε ο καθένας τη δουλειά του για το κλείσιμο. Μπαίνοντας εκεί είχα φανταστεί να μου λένε να κάτσω μαζί τους και να πιάνουμε ωραίες κουβέντες για γκόμενες, λαδόπιτες και ποδόσφαιρο. Τώρα, είχα μείνει μόνη μου με τις τρεις πατάτες να συνοστίζονται στο στομάχι μου, ανάμεσα σε αχώνευτες μπάμιες και δύο πιάτα μακαρόνια. Τύλιξα ό,τι αγόρασα στη χαρτοπετσέτα, πλήρωσα κι έφυγα. Είχε αρχίσει να βρέχει. Του σπιτι βρωμούσε καθαριότητα. Στάθηκα μπροστά στον καθρέφτη. Μ'ενα μαντίλι και λίγο τρίψιμο έσβησα τη μουτζουρωμένη ελιά. Στην αριστερή μεριά του κρεβατιού μου ξάπλωνε ανάσκελα κάποιος με άσπρο φανελάκι και βρώμικα παπούτσια. Ξάπλωσα, γύρισα πλάτη και κοιμήθηκα αναπνέοντας το μεθυσμένο του στόμα. Είδα στον ύπνο μου πως ήμουν άντρας με μαύρη κρεατοελιά στο ζυγωματικό. Είχα μόλις φάει στου Λάκη και καληνύχτιζα τους πορτοκαλί μετά από φοβερή κουβέντα για γυναίκες. Ύστερα γύρισα πάλι στο μαγαζί με τους ξενέρωτους, ήπια το ποτό μου και την έπεσα στις ξανθιές. Τις φόρτωσα και τις τρεις στο αμάξι μου και πήγα σπίτι να αποδείξω ποια κότα έχει το ζουμί. Διέκοψα το πάρτυ ξυπνώντας από τη γλώσσα του γκόμενου που πίεζε ασφυκτικά την κλειτορίδα μου. Του'δωσα μια κλωτσιά στο κεφάλι και πήγα να κατουρήσω. Ήταν ακόμα βράδυ. Το κωλόχαρτο είχε τελειώσει. Προαπαθώντας μάταια να φτάσω το υδρόφιλο βαμβάκι, ευχήθηκα να'μουν άντρας με ελιά. Έμεινα να κοιτάω τις δύο χρωματιστές οδοντόβουρτσες, ανήμπορη να σηκωθώ. Ανήμπορη να κοιμηθώ μόνη.




16

At 19 Φεβρουαρίου 2010 στις 1:12 π.μ., Blogger Syderia said........
Μια καταρα για την ανημπορια των κρυων σεντονιων κι αλλη μια γι αυτους που την εκμεταλλευονται κ την οικειοποιουνται.
 




At 19 Φεβρουαρίου 2010 στις 10:49 π.μ., Blogger John D. Carnessiotis "Asteroid" said........
Σπαρακτικό κείμενο, παρά τις σκόρπιες χιουμοριστικές πινελιές... ή ίσως κι εξ αιτίας τους...
 




At 19 Φεβρουαρίου 2010 στις 2:18 μ.μ., Blogger Viceatelier said........
..."aniaris" είπαμε;
-μόνον "ανιαρίς" δεν σας βρίσκω!
ζητώ συγνώμη για την παρακάτω ερώτηση μου:
-το κειμενάκι είναι δικό σας;
 




At 19 Φεβρουαρίου 2010 στις 2:37 μ.μ., Blogger aniaris said........
Ανιάρης αλλά είναι μεγάλη ιστορία. Δικό μου, όπως όλα εδώ.
 




At 19 Φεβρουαρίου 2010 στις 2:47 μ.μ., Blogger Bonnie said........
άντρας-γυναίκα είναι όπως καλό-κακό για μένα. δυσδιάκριτα και ίσως το ίδιο. η μάνα μου έκανε τατουάζ την ελιά στο μάγουλο για να μην μπορεί να την σβήνει σε κάτι τέτοιες στιγμές αδυναμίας.
 




At 19 Φεβρουαρίου 2010 στις 3:19 μ.μ., Blogger Viceatelier said........
συγνώμη για τον μετατονισμό, με παρέσυρε ο αρχικός τίτλος.
Είστε ένας θηλυκός Μπουκόφσκι εδώ ή μου φαίνεται;
 




At 19 Φεβρουαρίου 2010 στις 4:00 μ.μ., Blogger Yannis Petsas said........
Δε μου λες μωρό, σίγουρα δεν ήθελες να πεις ανίερες αυτές τις εξομολογήσεις; Και όσο για το άλλο, ξέρεις τι είναι να στα χώνουν συνέχεια επειδή πιτσίλισες τη λεκάνη;
 




At 19 Φεβρουαρίου 2010 στις 7:56 μ.μ., Blogger aniaris said........
Ρε'συ Μπόνι, είναι σίγουρα ίδια; Γιατί αν ήταν, δε θα'ταν και πολύ σκατά το βράδυ. Μ'αυτό που δηλώνεις για το καλό και το κακό, είχα αρχικά διαφωνήσει αλλά συνειδητοποιώ ότι το ασπάζομαι από καμιά φορά.
Λοιπόν, όταν διάβασα αυτό για τον Μπουκόφσκι πολύ συγκινήθηκα. Μετά ένιωσα ότι διαπράτω ύβρη. Και μετά ξανασυγκινήθηκα. Νομίζω πως θα πέσει φωτιά και θα κάψει τα αγαπημένα μου βιβλία.
Και ποιες εξομολογήσεις είναι ιερές αλήθεια; Όσο για μας, ζηλεύουμε που δεν μπορούμε να κατουράμε απλά και γρήγορα, αυτό έχω να πω.
 




At 20 Φεβρουαρίου 2010 στις 11:43 π.μ., Anonymous Ανώνυμος said........
Εκεί που δεν είμαστε θέλουμε βρεθούμε. Αυτό που δεν είμαστε θέλουμε να γίνουμε.
Στο αντίθετο ρεύμα κινούμαστε πάντα.
 




At 20 Φεβρουαρίου 2010 στις 10:05 μ.μ., Blogger aniaris said........
το ξένο είναι καλύτερο αφού.
 




At 20 Φεβρουαρίου 2010 στις 10:49 μ.μ., Blogger Фе́ммe скатале said........
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
 




At 21 Φεβρουαρίου 2010 στις 1:25 π.μ., Blogger aniaris said........
Εργοστασιακές πορτοκαλί αποφάσεις. Σαν τις στολές των γκαραζιέρηδων που είναι πάντα μπλε με τιράντες. Σαν τα αρχίδια που είναι πάντα σχετικά.
 




At 22 Φεβρουαρίου 2010 στις 12:02 μ.μ., Blogger mamma said........
Κι εγώ πάντως όταν ονειρευόμουν πως ήμουν άντρας πήδαγα και δυο τρεις γκόμενες.

(κείμενο δυναμίτης και επιλέγω την εύκολη οδό του σεξιστικού σχολίου)
 




At 26 Φεβρουαρίου 2010 στις 12:41 μ.μ., Blogger Aurangel said........
Πολύ όμορφο κείμενο !!!
Κάθε φορά που θα βάζω αιλάινερ θα το σκέφτομαι!
Αν και συνήθως τα χαλάω στην μάσκαρα.του δίνω και καταλαβαίνει!
Μην ακούς κανέναν.να βγαίνεις όπως θέλεις από το σπίτι σου.Να κοιτάς όποιον αξίζει να σε δει!
Η ομορφιά είναι στα μάτια του άλλου που σε βλέπει!Εμείς βλέπουμε όλες τις ατέλειες,όλοι οι υπόλοιποι την τελειότητα!
Καλό σαβ/κο να έχεις!
 




At 28 Φεβρουαρίου 2010 στις 2:18 μ.μ., Blogger ολα θα πανε καλα... said........
η αλήθεια είναι ότι 9 φορές στις 10 ο γκόμενος πιέζει περίεργα την κλειτορίδα και πάντως όχι σωστά.Εκεί είναι που ξενερώνω.Και συνήθως του δίνω κλωτσιά,πάντα μεταφορικά μιλώντας.
 




At 1 Μαρτίου 2010 στις 9:56 μ.μ., Blogger aniaris said........
φτυς, φτύσε με.

ά ρε μάμα με τα όνειρά μας. πολύ γουστάρω τα σχόλιά σου!

Αurangel, δωσ'του. Πάστωσέ το. Όλα για 'μας είναι.

όλα θα πάνε καλά, σήμερα μιλούσα με μια φίλη περί σεξ και μου υποσχέθηκε πως θα γράψει κλειτοριδικό εγχειρίδιο.