11.9.09
Το κομμάτι σου μαράθηκε κι έπεσε χτες. Μου άφησε ένα μικρό κενό χώρο κι όταν φυσάει απο 'κεί που είχες έρθει πρώτη φορά, θα σφυρίζει. Κι ο ήχος θα είναι κούφιος . Κι η ανάσα μου κρύα σαν τα φιλιά του πάγου που θα μου έδινες στα επόμενα χιόνια. Τα χιόνια ή την άμμο προτιμάς αγαπημένε; Δεν το'χω σημειώσει πουθενά αυτό. Κι αν το'χω, δεν το διάβασα ποτέ όπως ό,τι άλλο γράψαμε στο πόδι. Γιατί η μία έγινε δυό, κι αυτές αν είσαι λίγο τυχερός ή εντελώς άτυχος θα γίνουν των Τριών. Σαν τη μέθοδο που μ'αρέσει να χρησιμοποιώ στην πράξη. Τρόμαξα ότι σ'έχασα μόλις, αλλά ήρθε και μου'πε ο τύραννος ότι σ'έχω χαμένο καιρό.




2

At 12 Σεπτεμβρίου 2009 στις 11:35 μ.μ., Blogger ρω said........
ωραιος επικηδειος.
 




At 10 Οκτωβρίου 2009 στις 9:06 μ.μ., Anonymous Αγγέλικα said........
Σταμάτα να θρηνείς. Είσαι πολύ μικρή. Πολύ μικρή για να έχεις ιδέα του τι θα πει "χάνω" και "μαραίνομαι".
Αλήθεια σου λέω. Θα έρθει κι άλλη αγάπη και θα είναι δυνατή κι αυτή. Και θα σε στιγματίσει. Αρκεί να είσαι έτοιμη, ανοιχτή να την δεχτείς.
Αλλιώς θα είσαι διαρκώς λυπημένη και είναι κρίμα να ανοίξεις τα μάτια μια μέρα και να δεις όλα όσα πραγματικά έχασες.