Πόσο ίδια έχουν μείνει όλα.. κι ας έχουν περάσει 10 χρόνια από τότε..
 

Χα χα χα! που τους θυμήθηκες;! Πάντως τα πράγματα έχουν μείνει ίδια από την αρχαιότητα... όχι μόνο εδώ και μερικά χρόνια!

Καλώς σε βρήκα, ωραίο το blog σου...
 

shades, δεν είναι περίεργο που μετά από τόσα χρόνια συζητάμε πάλι τα ίδια;

crazycow, την είδα σχετικά πρόσφατα και τη βρίσκω πολύ έξυπνη, διαχρονική(όπως αποδεικνύεται) και απίστευτα αστεία.Ο Μπακιρτζής δεν παίζεται.Καλώς σε βρήκα κι εγώ.
 

Όταν πρωτοπροβλήθηκε στο Φεστιβάλ Σαλονίκης η ταινία είχε ένα διαφορετικό, αρκετά πιο αστείο φινάλε. Είναι η δεύτερη καλύτερη του σπουδαίου Τσιώλη, μετά το Παρακαλώ γυναίκες μην κλαίτε, που αν δεν το εχεις δει, βρες το οπωσδήποτε.
 

άκη, δεν ήξερα ότι είχε διφορετικό τέλος.Ξέρεις γιατί το άλλαξαν;Θα βρω την ταινία που μου πρότεινες.Σ'ευχαριστώ.
Ενθουσιαστηκα με το Σταύρο Τσιώλη,αν και δεν τον ήξερα μέχρι πριν λίγο καιρό.
 

aniaris αυτη η ταινια ειναι ισως my all times favourite στην κατηγορια των cult movies. Να σου δωσω να καταλαβεις οτι ειχε ξεκινησει ως αστειο με τον κολλητο μου να αποκαλλουμε (αλληλους και ... ολους τους αλλους!) "Παναγιωτη, ρε Παναγιωτη!" με την χαρακτηριστικη ενρρυνη προφορα του Μπακιρτζη και τοσα χρονια μετα συνεχιζουμε αφηνοντας μονο να ξεθωριασει η προφορα... Αστειο συμβαν, να αναρωτιεται κοπελα που μολις ειχε βρεθει στην παρεα πως ειμαστε φιλοι και τον αποκαλλω Παναγιωτη ενω τον φωναζουν (ολοι οι αλλοι) Ζησιμο!
Υ.Γ. Αν θες εχω την ταινια και μπορω να στη στειλω. (με το snail mail of course)

Παναγιωτης (Πανος οπως ο Ζουγανελης)
 

Παναγιώτη /Πυγμαλίων Pygmalion, εγώ πάλι δε σκέφτηκα να φωνάζω όλες τις φίλες μου "Κλυταιμνήστρα..ουου!".Λατρεύω το Μπακιρτζή κι είχα ακούσει ότι έγινε τραγουδιστής από πείσμα επειδή όλα τα παιδάκια στο σχολείο τραγουδούσαν κι αυτόν τον κορόιδευαν για τη φωνή του.Δικαιώθηκε όμως. Την έχω την ταινία.Σ'ευχαριστώ που προθυμοποιήθηκες!