Σ. ψάρι παπαγάλε ταύρε, 

δυόμιση ώρες στο τηλέφωνο και σε σχημάτισα πια απολύτως. Δεν μου ξεφεύγει τίποτα. Τα δόντια σου, τα απαλά σου γένια και η χωρίστρα σου, οι ρυτίδες σου στα μάτια και τα μικρά ωραία αυτιά σου είναι τώρα γραμμένα μέσα στις αποφάσεις μου. 

Πρωί πρωί σου γράφω να προσέχεις με το ποδήλατο. Όσο είσαι εδώ, η μόνη μου έγνοια θα είναι να μην πέσεις. Μα τι θα κάνω αν πέσεις εκεί στον διάολο της απόστασης που  μας διανύει και δεν μπορείς έπειτα να έρθεις σε εμένα; 

Πρόσεχε, πρόσεχε μικρό μου παπαγαλάκι γιατί είδα στον ύπνο μου πως μπερδευτήκαμε τόσο πολύ και πως τα χέρια μου ήταν τα δικά σου κι αν αυτό δεν γίνει πραγματικότητα σύντομα, ίσως πεθάνω περιμένοντας την Αποκάλυψη. 

Ειδάλλως, η Αποκάλυψη είναι κοντά. 

Μην πέσεις.

Η κατσαριδούλα σου