Ήταν μικρούλα όλα παραφουσκώμένα και το πρόσωπο άγνωστο.

Φοβόταν.

Τι φοβόταν;

Όταν περνούσε από μέσα της ένα έπιπλο για παράδειγμα ή ένα πλήθος μετασεισμών εκείνη έπαιρνε τηλέφωνο.

Ποιον; 

Η αγάπη είναι πάντα στις γρήγορες κλήσεις κρατάς πατημένο το 1 και στην άλλη πλευρά βρίσκεται κάτι που δεν μοιάζει με το φονικό που έχεις μπροστά σου.

Η αγάπη είναι ένα πρόσωπο στο οποίο δεν είπες ψέματα.

Η αγάπη είναι η γρήγορη επίκληση της αλήθειας.

Η αλήθεια είναι ένα πολύ δύσκολο συνεχές πάτημα.

Το κουμπί είναι ένα σκληρό τσόφλι από πόνο.

Έμαθε τόσα χρόνια να ξαπλώνει και κλείνοντας τα μάτια της να βρίσκει το κέντρο ελέγχου της αλήθειας.

-Κέντρο; -Εδώ κέντρο. -Παρακαλώ κάντε κάτι δύσκολο. -Κέντρο, έτοιμο. -Παρακαλώ προχωρήστε στην αποκάλυψη. -Εδώ κέντρο, η αλήθεια εξαπολύθηκε, όβερ.

Ήταν μικρούλα μέσα στην απόφασή της.

Η απόφαση ήταν μεγάλη.

Κι η αλήθεια είναι όσο μεγάλη όσο η πολιτεία.

Βαρια; Πολύ.

Ωραία; Α, πανέμορφη σαν την αγάπη.

«Η τάξη της αλήθειας είναι η μοναδική αγάπη.»

(Μέσα σε ένα σπίτι που γνωρίζω κάποιος λέει ότι αγαπάει αληθινά κάποιον άλλον. Μα δεν σκέφτεται να του πει την αλήθεια.)

Μέσα στο σπίτι της τώρα το γεμάτο αντικείμενα και νερό και αλήθεια, ξαπλώνει και κλείνει τα μάτια της.

Κέντρο; -Εδώ κέντρο. -Κοιμήσου αληθινά ήσυχο. -Κέντρο αφήνεται, όβερ.