η μνήμη ξήλωμα και ποτέ χρόνος για όπισθεν όπως ήμουν παιδί στην κατασκήνωση έτσι και το 2007 μόνο που φαίνεται πια μια γυναίκα βαρύ στήθος αέρας κι η διαφορά ο έρωτας έχω τώρα εναν υπόγειο κράχτη που μου λέει τι πρέπει να ειπωθεί και λέει να πω ό,τι θυμάμαι δεν θυμάμαι δεν θυμάμαι ήταν νύχτα κι αν ήταν μέρα το ίδιο είναι είχε καρέ ξανθά μαλλιά για τη μαμά λέω τώρα δεν ήτανε δικιά μου ήταν του άλλου τι όμορφος ένα πετραδάκι τακ τακ στο παπούτσι του εγώ τα ίδια έλεγα πάντα κι ήμουν όμορφη σαν ένα πέτρινο σπίτι εσύ απλώς δούλεψες τυχαία κι εγώ περίμενα στο δωμάτιο γεμάτο έρωτα δεν πεθαίνουμε ποτέ κι αν ήταν πέτρινο το κτίσμα δεν το ξέρω μηχανικός έγινα πιο μετά χάζεψα τελείως μια τυπική ηλίαση είχα ήδη θυμάμαι πια η μαμά ήταν καλή αλλά έκλαιγε δεν χάθηκε τίποτα το ότι έπρεπε να πλύνω τα πιάτα δεν μ´ άφησε πάντα όμως έκανα το καλό μεγαλύτερη ευγνωμοσύνη διαθέτω για τη γνώση μου επάνω στο κακό ναι αγαπιόμασταν σαν δυο μωρά δουλειά δουλειά ψάρια αφρικάνικα ξέβρασμα πολλές ώρες σερβιτόρος κι εγώ που είχα ένα μικρό γενέθλιο χώρο πάει έπειτα στα σκουπίδια εκεί πάνε όλα σε έναν πάτο μιας δεξαμενής των αγωγών τα καλύτερα πράγματα και τερμάτισα πρώτη ήμουν πάντα ένα σπίτι αλλά δεν είπα κάτι για την πύλη θα επανέλθω αργότερα κι αν το ξεχάσω ησυχάστε απλώς στέκεται ένας άντρας και μου χτυπάει απορώ απορώ πώς βρήκα αυτόν που με βρήκε χωρίς να υπάρχει χώρος και μια εδώ μια εκεί αγάπη μεγάλη αφυδάτωση και καπνοί και της μίας ποιήματα στιχάκια εν υπνώσει κι η αλήθεια είναι πάντα πάντα η αρχή πρέπει κάποτε να φύγουμε που σημαίνει γυρίζω πίσω και πάω εγώ κάπου εσύ αλλού δυστυχία τι έλεγα α ναι μεχρι να μας χωρίσει ο θάνατος και το αεράκι ήτανε νοτιάς κρυώσαμε λιβυκές μου θάλασσες με πήραν αγκαλιά όλοι εκεί που λέγονταν λίγκρες η ακτή είναι ένα δικό μου μέρος πού να σας τα εξηγώ τα λέω όλα όμως με το νι και με το σίγμα κατά τον υπόγειο αφηγητή έγινε ένα μπάνιο μεγάλου έρωτα είχανε μπανιέρα οι άνθρωποι στον πάνω όροφο και τα δωμάτια τριγύρω τι με νοιάζει η εξιστόρηση ποιος ήταν κάτω πάνω ποιος νοιάζεται ποιον φύσαγε το νερό ο αέρας νέρωνε δεν είδες κάτι παρόμοιο έκτοτε μέσα σου ένα ύφασμα καλοδιπλώνεται όταν λες αυτό ηταν η μεγαλύτερη αλήθεια όμως ευτυχώς δεν υπάρχει χωρισμός δίχως τον θάνατο λεμονίτσα μου στα μαζέψαμε τα λεμονάκια σου νωρίς για ένα εικοσάρικο πάντα η φτώχεια σε πείραζε κι εγώ έδειχνα τη θέση των αχαμνών τρώω και νερό άμα μπορώ να σε κρατήσω και ο καιρός με το μέρος μας ανοήτα τα λεφτά ξέχασα και τη μαμά κάπου την άφησα πάνω έκλαιγε καρέ ξανθά μαλλάκια γέρασες κυρία δεν μιλαέι μίλα άντρα της ας μιλήσει κάποιος εγώ φτερνίστηκα και το τράβηξα σε φωτογραφία επιτέλους κάτι πολύ αστείο η διασκέδαση φως πίκρα μεγάλη η υπόλοιπη ώρα περπατήστε και περπατήστε και μάθετε να οδηγείτε στον γκρεμό πρώτη φορά τα νιάτα μου τα έζησα καλά δίπλωμα πρώτης ποιότητας τι να φοβηθώ εγώ εκτός από τον εαυτό μου αν υπήρξα έτσι μόνο ένα παράπονο ότι δεν είμαστε πολύ μακριά από το τέλος γιατί να φέρνει τέλος συχνά ένας άγγελος εγώ έφερα μαζί μου έναν υπνόσακο μόνο και μπήκε μέσα ένα μικρό παιδί αράχνης αυτό ήταν τέλος