έχασα τον καλύτερό μου
φίλο ανάθεμά τον
πέθανε μέσα
σε μια στιγμή
κι εγώ θύμωσα αντί για
να τον κλάψω
και ποτέ δεν του συγχώρεσα
αυτή του την τρέλα μόνος
να φύγει
χωρίς τη φίλη
και τα πράγματά του
κάθε βράδυ του μιλώ και άγρια
τον βρίζω
γιατί το αξίζει ανάθεμα
την ώρα που τον γνώρισα
κι υπέροχα έκτοτε
μεγαλώσαμε μαζί
για να μ' αφήσει τώρα
να σιγοπεθάνω
από τη σκληράδα μου
με πρόδωσε ο φίλος μου
και δεν έχω άλλον
σαν κι εκείνον
έσβησε ο κόσμος