Μακάρι να ήσουν
εδώ απόψε
Θα σου κάρφωνα ένα ποτήρι στο πρόσωπο
Ύστερα
θα έσκιζα τα χρήματα που μου απόμειναν
γιατί η αγάπη μου για εσένα
βρισκόταν ως και στα χαρτονομίσματα
που δούλεψα για εμάς
εδώ μέσα που τώρα πίνω τα ποτά μου
Ο θυμός μου μπορεί και γράφει
ποιήματα
μόνο που είναι άσχημα
γιατί εσύ μέσα τους έχεις ένα ανοιγμένο κεφάλι
κι εγώ γελώ με τα αίματα
και τον δικό μου πόνο
Γύρω μου δεν κάθεται κανείς
Οι άνθρωποι αποφεύγουν τα προβλήματα
και τα πρόσωπα που πρόκειται να χειροδικήσουν
Καταλαμβάνω έναν χώρο γεμάτο θλίψη
και χρειάζεται τώρα
να φύγω
Πόσοι εδώ μέσα με κοροϊδεύουν!
κι όμως έχω χέρια για όλους
Έναν έναν θα τους έβγαζα από τη μέση
γιατί με κατέστησες παντοδύναμη
σαν την ορμή που έχει είτε η μοναξιά
είτε η προδοσία
Είναι πραγματικά ένα θαύμα το τι μπορούν
να κάνουν οι καλοί άνθρωποι
Μπορούν
να διαλύσουν οτιδήποτε καλό
έχουν μέσα τους
Αύριο
θα περάσω να σπάσω και το θυροτηλέφωνό σου
που ακόμα γράφει το ονομά μου
Δεν αντέχω ούτε να το προσπερνάς
μα ούτε και λυπημένα να το κοιτάζεις
Τίποτε απ’ τα δύο δεν είναι δίκαιο
παρά μονάχα αν όλη μέρα το φίλαγες
Το σθένος σου όμως είναι ένα ξεβρασμένο φύκι
Άλλωστε
δεν πιστεύω
πως υπήρξες ποτέ αυτό που μέσα μου βαθιά αγαπώ
κι έτσι
αποφάσισα να σε ξεχάσω
Μα αν απόψε πριν φύγω εμφανιστείς
θα σε τσακίσω με αυτό εδώ το γυαλί
του ποτηριού μου εύχομαι
να έρθεις
κι η οργή μου στη θέα της απελπισίας σου
να πάψει να με εξαντλεί