Λίγο μετά είδαμε πως σκίστηκες. Κοίταξα κάτω και μέσα στον έρωτα υπήρχε αίμα και πόνος, είχαμε υπερβεί τον χρόνο, είχαμε ξεχάσει το τέλος ή κατά την άποψη ενός γιατρού, το είχαμε απλώς παρακάνει κι έπρεπε πάραυτα να σταματήσουμε. Τα ράμματά σου ήταν μικρά κι επίπονα, θα σου άφηναν για πάντα σημάδι, μια φύση μοναδική , ένα φύλο σκισμένο από το φύλο μου κι αυτό μέσα στον πόνο μου για τον πόνο σου μου έδινε πάντοτε την ευχαρίστηση της δημιουργίας. Δημιουργία είναι ένα έργο, ένα εργόχειρο, μια αλλοιωμένη απόδοση κάποιου πράγματος απολύτως γνωστού, ένα μικρό σημάδι, μια υπογεγραμμένη μοναδική εικόνα, ένα ακούσιο θέλημα, κάτι που ενώνει κάποιους για πάντα, δημιουργία είναι κάτι που άλλαξε κάποιος και το έκανε δικό του. 

Δημιούργημά μου

χρυσό φθαρμένο φύλο του έρωτα

σημάδι αδιάπαυστο της κατοχής μου και σήμα 

του απόλυτου 

με κατέστησες αλησμόνητη 

κι απόκρυφη σ' έναν αιώνιο απόκρυφο 

καιρό που δεν περνάει

Είναι ένα σημάδι ικανό αν είναι αιώνιο; Είναι ένα σημάδι αιώνιο αν είναι ικανό; Πονάει η φύση όταν αγαπιέται; Πονάει η αγάπη όταν είναι πολλή; Απάντηση σημαίνει να δοθεί μια εξήγηση κι εδώ πρέπει ο συγγραφέας αυτού του κειμένου να πει πως εξήγηση δεν δύναται να δοθεί. Όταν βρισκόμαστε μπροστά σε ένα σπάνιο φαινόμενο, δεχόμαστε απλώς πως είναι ανεξήγητο και τέλος. Τέλος.