μακαρόνια
το στομάχι μου ζεστό
ένα πουλάκι χτυπάει το ράμφος του
στο σίδερο
ποιος είναι πίσω από τα βλέφαρά μου
αν όχι εγώ;
ποιος κάθεται στην καρέκλα μου
αν όχι εγώ;
μια κουβερτούλα τυλίγει τα δάχτυλά μου
κι είναι
για πρώτη φορά άσπρη
τι χαμένα που είναι τα χέρια μου
αν δεν τα βλέπω
ο χρόνος περνάει γιατί έτσι λένε
κι εγώ
δεν πρόλαβα να του πω κάτι που ήθελα
τα καλώδια τριγύρω
έχουν ξεμπλεχτεί μόνα τους
γιατί είναι πιο ικανά
κανείς δεν έμεινε να χρειάζεται βοήθεια
και η μουσική έχει μια ένταση
που δεν χρησιμεύει
σε τίποτε
δεν νιώθει κανείς τίποτε
παρά
πόνο σε κάποιο σημείο
κρυώνει η κυρία του σπιτιού
μην της ζητάτε παντόφλες κι αγάπη
είναι ανεπίδεκτη
και ξαπλώνει όλη τη μέρα
μέσα στο κορμί της
δεν ξέρει τι λέει
δεν ξέρει τι γράφει
είναι μια κυρία με τα όλα της
μόνο που όλα είναι διάφανα
και ξαφνικά
και μοναχικά
άρα δεν είναι τίποτε εκτός από
καπνός
η κυρία που βλέπουμε
μέσα στα μάτια σας (κλαίνε;)
είναι καπνός