ένα μεγάλο νησί
σχηματίζεται μέσα στην παλάμη μου
όταν την κλείνω
ενώνεται το Λασίθι με τον Μπάλο
κι όταν χειροκροτώ
σπάνε οι βράχοι της Τριόπετρας
χαιρετώ τη θάλασσά μου
χαιρετώ την παχιά άμμο
χαιρετώ τους φίλους μου
και την αγάπη
που από το χέρι μου ξαναγεννιέται
όπως ο ήχος του μπουλγαρί
και το τραγούδι της φωνής σου
στο χέρι μου ζω μέσα κι εγώ
που λούστηκα χίλιες φορές
με κρητικό νερό
και τα μαλλιά μου λάμψανε
και τα χεράκια μου καθάρισαν κι έπιασαν
καινούρια το πρόσωπό σου
μέσα στο χέρι μου ζουν τα χέρια μου
και τα δικά σου
κι αν ποτέ ξανακρατήσουν το ένα τ' άλλο
η Κρήτη μας θα αναριγήσει