πρέπει να φύγω
ξέχασα να φύγω
έμεινα
νύχτες και μέρες
δείξτε πια τον δρόμο που άλλοτε
έπλεκα
μάτια και φρύδια
βλέπω τον πόνο μου
μέσα σας
λαιμοί και σώματα
λούζεστε σε ό,τι κάθε βράδυ
έπινα
πριν να σιγήσει το θάρρος
πάντα τέλος
έδινα
της αγάπης μου
τα χέρια κοίμιζα
κι έφευγα
κι αν κανείς δεν με συγχώρεσε
κι αν είπε πως ανήκω
στα τέρατα
των ψυχών που μαύρες
χορταίνουν λύπη και καημό
αγέρωχα
δίκιο έχεις σε εκείνον θα έλεγα
γιατί πονώ
ως τα πέρατα
που έφυγα
αέρινα έφυγα
μαύρη είναι η ψυχή μου
σαν άγριο θηρίο μες στο σκοτάδι
που έτρεφα
με νερό και ζάχαρη
γλυκιά να ΄ναι η ζωή του
μα έχασα
κι απόψε φεύγω
φεύγω πια
έφυγα
στων ηρώων τη μοναχική πορεία
και στη μάταιη πηγή των δακρύων μου
αφέθηκα
κι αν κανείς δεν με συγχώρεσε
κι αν είπε πως ανήκω
στα τέρατα
των ψυχών που μαύρες
χορταίνουν λύπη και καημό
αγέρωχα
δίκιο έχεις σε εκείνον θα έλεγα
γιατί πονώ
ως τα πέρατα
που έφυγα
αέρινα έφυγα
μαύρη είναι η ψυχή μου
σαν άγριο θηρίο μες στο σκοτάδι
που έτρεφα
με νερό και ζάχαρη
γλυκιά να ΄ναι η ζωή του
μα έχασα
κι απόψε φεύγω
φεύγω πια
έφυγα
στων ηρώων τη μοναχική πορεία
και στη μάταιη πηγή των δακρύων μου
αφέθηκα