Η ψυχή μου είναι ευτυχισμένη
Το πνεύμα μου μεγάλο
ξαπλώνει στην αγκαλιά του σώματός μου
Όλοι οι τόποι μου ανήκουν
κι ανήκω σε όλους τους τόπους
Η μουσική παίζεται μέσα μου
Η λογοτεχνία γεννιέται
από τον κόλπο μου
Το μέλλον και το παρελθόν
γράφονται από τα χέρια του μυαλού μου
Φοράω την ευτυχία
Πίνω την ευτυχία
Μιλάω την ευτυχία
Έχω την απόλυτη γνώση
της κάθε ημέρας
γιατί οι μέρες ζουν μέσα μου
Έξω μου νομίζω πως βλέπω
ανθρώπους και σπίτια να καίγονται
Οι λιπόψυχοι τα βάζουν
με όσα δεν μπορούν να γίνουν
Τα βάζουν με τη ζωή
Τα βάζουν με το φως
Τα βάζουν με τον δροσερό αέρα
των καθαρών ψυχών
των πρώτων ψυχών
Κλείνω τα μάτια μου και γυρίζω μέσα μου
στην κούνια της καρδιάς μου
που ατάραχη ανακατεύει
και ζυμώνει τον κόσμο
Το στομάχι μου δεν ζητάει
άλλη τροφή
από το ψωμί αυτό
Στέκεται φρέσκο κάθε μέρα
στη βιτρίνα του στήθους μου
και δεν κλέβεται από κάπηλους
Δεν αγοράζεται από ζηλόφθονους
γιατί ποτέ δεν θα γίνουν ζωή
και ποίηση
οι μαραμένες ψυχές
Το πρόσωπό μου κλαίει από συγκίνηση
που δεν συγκινείται στην όψη τους
και που παρακάμπτει τη λύπηση
Αποκοιμιέμαι
στο κρεβάτι της ζωής μου
και ξυπνώ στον ήλιο
της αυτογνωσίας
Κανείς δεν είναι εδώ
άλλος από την ηχώ
των γλυκών μου σκέψεων
των γοητευτικών μου εικόνων
που μαγεύουν εκ νέου τον δημιουργό τους
μα και τους ανόητους
γιατί η μαγεία είναι κάτι καθολικό
και δεν εκτοπίζεται
Αυτός που είδε τη μαγεία μιας ψυχής
έχει δεσμευτεί για πάντα μέσα της
και η επίγεια παρακώλυση της αλήθειας
φέρνει φόβο
και δυστυχία
Φέρνει μια ζωή
χαμένη
και πικρή
Η ψυχή μου είναι σαν μεγάλες εγκαταστάσεις
με φυσικούς καταρράκτες
ρέματα λόγου
και άδειες εκτάσεις σιωπής
γήπεδα για παιχνίδι
οι επισκέψεις δίνουν και παίρνουν
Τα φώτα των καθιστικών καίνε αδιάκοπα
Γέλια
Ιστορίες
Φιλιά
Η ψυχή μου πότε πότε
γίνεται ένα τανκ
αν θελήσει να μετακινηθεί
Εκείνες τις φορές είναι που οι εχθροί ανασυντάσσονται
Μα πού να ήξεραν πως μέσα στο θωρηκτό
υπάρχουν άνθρωποι που γαργαλάν ο ένας τον άλλο
Καημένοι αυτοεχθροί
δεν μπορώ να σας λυπηθώ αφού δεν σας βλέπω
Δεν μπορώ να ρίξω νερό
στην άνυδρη κι έρημη γη σας
Μα κι εσείς οι άλλοι
οι χαρακωματίες της λάσπης
βυθιστείτε μέσα της
Δεν έχει αξία η μάχη
αν δεν φέρει την αλήθεια
Ακούγεται τώρα
στα αυτιά των κατοίκων
της ψυχής μου
ακούγεται και σήμερα
το εμβατήριο της νίκης
Νίκησα τον εαυτό μου
Κέρδισα τον εαυτό μου
Το τρόπαιό μου
είμαι εγώ
Το πνεύμα μου μεγάλο
ξαπλώνει στην αγκαλιά του σώματός μου
Όλοι οι τόποι μου ανήκουν
κι ανήκω σε όλους τους τόπους
Η μουσική παίζεται μέσα μου
Η λογοτεχνία γεννιέται
από τον κόλπο μου
Το μέλλον και το παρελθόν
γράφονται από τα χέρια του μυαλού μου
Φοράω την ευτυχία
Πίνω την ευτυχία
Μιλάω την ευτυχία
Έχω την απόλυτη γνώση
της κάθε ημέρας
γιατί οι μέρες ζουν μέσα μου
Έξω μου νομίζω πως βλέπω
ανθρώπους και σπίτια να καίγονται
Οι λιπόψυχοι τα βάζουν
με όσα δεν μπορούν να γίνουν
Τα βάζουν με τη ζωή
Τα βάζουν με το φως
Τα βάζουν με τον δροσερό αέρα
των καθαρών ψυχών
των πρώτων ψυχών
Κλείνω τα μάτια μου και γυρίζω μέσα μου
στην κούνια της καρδιάς μου
που ατάραχη ανακατεύει
και ζυμώνει τον κόσμο
Το στομάχι μου δεν ζητάει
άλλη τροφή
από το ψωμί αυτό
Στέκεται φρέσκο κάθε μέρα
στη βιτρίνα του στήθους μου
και δεν κλέβεται από κάπηλους
Δεν αγοράζεται από ζηλόφθονους
γιατί ποτέ δεν θα γίνουν ζωή
και ποίηση
οι μαραμένες ψυχές
Το πρόσωπό μου κλαίει από συγκίνηση
που δεν συγκινείται στην όψη τους
και που παρακάμπτει τη λύπηση
Αποκοιμιέμαι
στο κρεβάτι της ζωής μου
και ξυπνώ στον ήλιο
της αυτογνωσίας
Κανείς δεν είναι εδώ
άλλος από την ηχώ
των γλυκών μου σκέψεων
των γοητευτικών μου εικόνων
που μαγεύουν εκ νέου τον δημιουργό τους
μα και τους ανόητους
γιατί η μαγεία είναι κάτι καθολικό
και δεν εκτοπίζεται
Αυτός που είδε τη μαγεία μιας ψυχής
έχει δεσμευτεί για πάντα μέσα της
και η επίγεια παρακώλυση της αλήθειας
φέρνει φόβο
και δυστυχία
Φέρνει μια ζωή
χαμένη
και πικρή
Η ψυχή μου είναι σαν μεγάλες εγκαταστάσεις
με φυσικούς καταρράκτες
ρέματα λόγου
και άδειες εκτάσεις σιωπής
γήπεδα για παιχνίδι
ψηλά τείχη χωρίς διόπτρες
και πουλιά που γυρνάν τα βράδια
Η ψυχή μου είναι γεμάτη σπίτια
με ανθρώπους που δεν ανήκουν στον χρόνο
Κάθε μέραοι επισκέψεις δίνουν και παίρνουν
Τα φώτα των καθιστικών καίνε αδιάκοπα
Γέλια
Ιστορίες
Φιλιά
Η ψυχή μου πότε πότε
γίνεται ένα τανκ
αν θελήσει να μετακινηθεί
Εκείνες τις φορές είναι που οι εχθροί ανασυντάσσονται
Μα πού να ήξεραν πως μέσα στο θωρηκτό
υπάρχουν άνθρωποι που γαργαλάν ο ένας τον άλλο
Καημένοι αυτοεχθροί
δεν μπορώ να σας λυπηθώ αφού δεν σας βλέπω
Δεν μπορώ να ρίξω νερό
στην άνυδρη κι έρημη γη σας
Μα κι εσείς οι άλλοι
οι χαρακωματίες της λάσπης
βυθιστείτε μέσα της
Δεν έχει αξία η μάχη
αν δεν φέρει την αλήθεια
Ακούγεται τώρα
στα αυτιά των κατοίκων
της ψυχής μου
ακούγεται και σήμερα
το εμβατήριο της νίκης
Νίκησα τον εαυτό μου
Κέρδισα τον εαυτό μου
Το τρόπαιό μου
είμαι εγώ