Ωχ πόσα χρόνια πάνε
που σε είδα
κι ήσουν μέσα στα νιάτα
και τραγούδαγες το τραγούδι
των μαύρων μου ματιών
Τώρα είμαι εδώ
Πήρα ένα καράβι που δεν ήξερε τι έκανε
Αμφέβαλλε κάθε επιβάτης για τον προορισμό του κι όμως
φτάσαμε
Είμαι δηλαδή στη θάλασσα
που κάποτε έπαθα μια φοβερή ηλίαση
ενώ εσύ δούλευες για μένα και το χαμένο σου
κύρος προς έναν πατέρα
που προσδοκούσε κάτι
αποτελεσματικό
Είμαι εδώ κάτω
στη θάλασσά μας
και φωνάζω μόνο και μόνο
γιατί δεν ακούγομαι
Τα σπίτια ψηλά είναι αναμμένα
ενώ η σκηνή μου έχει αναποδογυρίσει
γιατί δεν τη φρόντισα
Έτσι
κοιμάμαι στον αέρα και αναμετριέμαι
κάθε βράδυ
με κάτι ανίκητο
Δεν λυπάμαι για κάτι
Είμαι εδώ γιατί έτσι ήρθαν τα πράγματα
και δεν σε σκέφτηκα ως σήμερα
που κατάλαβα ότι είναι Αύγουστος
κι εσύ κάπου πολύ
πολύ κοντά θα προσπαθείς
να ζήσεις
και να μεγαλώσεις κι άλλο
γερός
και πεινασμένος για πιθανότητες
Α θυμάσαι τι τρελά παιδιά ήμασταν
γυμνά στον ίδιο χώρο που τώρα
ίσα ίσα βολεύουμε τα κορμιά μας
Αν μου πει κανείς οτι υπήρξε
ένα καλοκαίρι
που δεν πέρασα έξω απ´το δωμάτιό σου
ως ένα έστω άμορφο πρόσωπο
ως λίγα μαλλιά ή ως ένα μικρό κομμάτι χεριού
τότε αυτό θα είναι ένα μεγάλο ψέμα
Καλοκαίρι σε αυτό το νησί
αν όχι κάθε νησί
σημαίνει εμάς σε έναν έρωτα
σαν ιλιγγιώδη επιδημία
σαν έναν πολτό από αίμα και σάλιο
σαν ένα πείσμα απερίγραπτου κάλλους
Απόψε σε σκέφτηκα γιατί είμαι εδώ
ακριβώς σαν ένα φάντασμα
που επιστρέφει στους αγαπημένους
Το πρωί τρώω ψωμί πάνω στην άμμο
και το βράδυ ό,τι έχει η ταβέρνα της Αγίας
Φωτεινής
Κανείς δεν με θυμάται
μα όλοι μ´ αγάπησαν απ´ την αρχή
Έτσι δεν είμαι ποτέ μόνη
κι άλλωστε η παλιά μου παρέα που μ´ έφερε εδώ
τριγυρίζει προκαλώντας
τόση φασαρία που άργησα μέρες
να σε θυμηθώ
Δεν έχω τίποτε άλλο να πω για εμάς
ως κάτι που δεν υπάρχει πια
και κάτι που μοιάζει σχεδόν να μην υπήρξε
ίσως γιατί απωθήθηκε
ή μετακινήθηκε
ή δηλητηριάστηκε κι αρρώστησε βαριά
Τελειώνω αυτήν τη θολή εξιστόρηση λέγοντας
πως απλώς σε θυμήθηκα
πάνω σε αυτόν τον αγνό τόπο
που είναι πάντα και δικός μου και περιμένει
κάθε τόσο
την απρόσκοπτη επιστροφή μου