ώστε να γράψω ένα ποίημα 

για οτιδήποτε άλλο πέρα

από ´σένα

Σκέφτηκα τα καλάμια των ψαράδων

που στέκονται εδώ μπροστά μου

τα βουνά πίσω μου

τα δέντρα
όλη τη φύση και τους άσχημους φοίνικες
της Κρήτης

Είπα ύστερα πως θα γράψω ένα ποίημα

για τη μητέρα μου που σίγουρα τώρα κοιμάται

με το στήθος της βαρύ στο πλάι

ή για τον πατέρα μου
όπου κι αν βρίσκεται

Θυμήθηκα ακόμα και την παιδική μου ηλικία

εγώ αδίστακτη με κάτι στο χέρι

να σκοτώνω στα ψεύτικα τους φίλους μου

κι είπα 

πρέπει οπωσδήποτε να γράψω γι´αυτό
ή για το τώρα καλύτερα
και για όλους τους άντρες που κάποτε
κοιμήθηκαν μαζί μου
αλλά όχι για έναν από αυτούς
και την τριχωτή
μεγάλη του πλάτη που πίσω της μπορεί να κρυφτεί
μια πολιτεία και πολλά ψέματα
όπως κάτι που θα πείσει κάποιον πως τα πράγματα
είναι ήσυχα
ενώ μέσα του το συκώτι και το πάγκρεας
και όλο του το σώμα έχει πάρει φωτιά
για όλα όσα δεν είναι εδώ
Αυτό είναι ένα ποίημα για σένα