εκεί που όλα σβήνουν
σαν φώτα και ζωές
και κλείνουν
σαν μαγαζιά
και σαν παράθυρα
κάτι πέφτει τότε
από τα χέρια μου
και γίνεται αγνώριστο
χωρίζεται σε μέρη και σκορπάει παντού
με έναν θόρυβο που θυμίζει πόνο
κι αφήνει το τέλος μετέωρο