Ήτανε μια φορά
ένας μεγάλος λύκος
τον λέγανε Εγώ Είμαι
μίλαγε γρήγορα
μάσαγε κι έφτυνε μικρά κοριτσάκια
έλιωνε τα λουλούδια
στο πέρασμά του
κλείνονταν οι γειτονιές στα σπίτια τους
και το παραμύθι δεν είναι
όπως το ξέρετε
ο κακός δεν είναι ο κακός
ούτε είναι ο καλός κακός
το παραμύθι αυτό είναι ένα γεγονός
απλός ρεαλισμός.
Μια μέρα
ο λύκος γνώρισε ένα μικρό λιονταράκι
κι αν νομίζετε ότι αυτό δεν είναι ρεαλιστικό απατάστε
διότι συνέβη φίλοι μου!
Και κάναν παρέα μάλιστα
και αγαπήθηκαν βαθιά
Και το λιονταράκι μεγάλωσε
και πολλές φορές οι δυό τους πείναγαν
και κοίταζαν μακριά
πιστοί, πιστοί
στη ίδια ψυχή τους
κι ήρθαν καιροί
που έπρεπε να χωριστούν
για λίγο
άλλοτε πολύ
ώστε να μην υποκύψει κανείς
στη Μεγάλη Πείνα
τη γηραιά αυτή Κυρία
που τα ήθη
καταρρίπτει
και τις αγάπες κάνει μια μπουκιά.
Έτσι
Έτσι
τώρα
ο λύκος Εγώ και το λιοντάρι
που δε θυμήθηκε ο αφηγητής να πει
ότι λεγόταν Αυτός Μόνο
ζουν χωριστά
για να μπορούν να επιζούν
κι άλλους να κατασπαράζουν
μα βέβαια
το περιμένατε η μη
κανείς ως τώρα
το περιμένατε η μη
κανείς ως τώρα
δεν κατάφερε να αποδείξει
ούτε καν να αμφισβητήσει, αγαπητοί
πως είναι
πάντοτε μαζί